Ewa Pluta

Chociaż są po przejściach, chcą zbudować nową relację. Ale się boją. Aż za dobrze pamiętają poprzedni związek. Miał być zgodny, szczęśliwy, trwały. Nie był, a teraz liżą rany. I powtarzają: że boją się popełnić kolejny błąd, że czują lęk przed zranieniem i nie potrafią znowu zaufać. Dopiero co odzyskali utraconą niezależność, mieliby ją znowu stracić? Dobrze znają sekwencję wydarzeń. Najpierw pojawi się zakochanie: namiętne, krótkotrwałe i raczej ślepe. Potem, przy odrobinie szczęścia, wejdą w

Mildred Hayes niesie złość. Bohaterce filmu „Trzy billboardy za Ebbing, Missouri” ta podstawowa emocja daje siłę do działania. Potrzebuje jej jak nigdy. Córka Mildred została brutalnie zgwałcona i zamordowana kilka miesięcy wcześniej. Śledztwo utknęło w martwym punkcie. Sprawca przebywa na wolności. Lokalna policja robi niewiele, albo nic, żeby go złapać. Mildred żąda sprawiedliwości, a gdy jej nie dostaje, wynajmuje tytułowe trzy billboardy przy wyjeździe z sennego miasteczka Ebbing. Głoszą one

Linda Pruce marzyła o lepszej wersji siebie. Obecna – z dzieckiem przy piersi, papierosem w ustach, sporą nadwagą, ciągłym zmęczeniem i mężem obecnym w domu tylko w weekendy – nie satysfakcjonowała 40-letniej Amerykanki. A przecież przekroczyć siebie i wydobyć swój potencjał może każdy – przekonywała Oprah Winfrey i świeżo nawróceni na zmianę goście jej telewizyjnego show. Linda pochłaniała kolejne odcinki programu i poradniki, z których dowiadywała się, jak być lepszą matką, szczęśliwą żoną, sp

Etyka i moda – czy mogą iść w parze? Etyczna moda, czyli jaka? Taka, którą od lat tworzy i propaguje Stella McCartney. Z politowaniem kiwano głowami, gdy w 2001 projektantka zakładała swoją markę, deklarując, że nie będzie używać naturalnych skór i futer. Dziś bycie eko to dla wielu nie tylko moda, lecz jedyny możliwy sposób na życie. McCartney teraz pracuje nad wegańskim jedwabiem. I dużo mówi – na kongresach, szczytach klimatycznych, seminariach, wykładach. O czym tak rozprawia? O grzechach i

Zostaw tyle jedzenia, ile chcesz, weź tyle, ile potrzebujesz. Za darmo. Po co karmić śmietniki, skoro można brzuchy?

Wrogi design to niewielkie elementy infrastruktury miejskiej o wielkiej mocy. Niewygodne ławki, najeżone parapety, niefunkcjonalne meble miejskie tworzą dyskretny mechanizm przemocy infrastrukturalnej – budują podziały społeczne i godzą we wspólnotę. Czym jest wrogi design? W jaki sposób projektanci ponoszą za niego odpowiedzialność? Komentarz Mateusza Halawy , socjologa, kierownika zespołu nauk humanistycznych i społecznych w School of Form Uniwersytetu SWPS . Stuart Semple, brytyjski artysta

Wreszcie jest – design, który włącza do przestrzeni publicznej grupy mniej uprzywilejowane czy wręcz wykluczone. Sprawia, że produkty są lepsze i prostsze w obsłudze, bardziej demokratyczne. Czy design empatyczny to odpowiedź na największe bolączki współczesności? – pytamy Michała Bachowskiego , design managera, kuratora wystawy „Empatia, teraz!”.

Czternastomiesięczne dziecko umarło w poznańskim szpitalu. Było zarażone pneumokokami, nie miało obowiązkowych szczepień. Jerzy Zięba, propagator medycyny niekonwencjonalnej i antyszczepionkowiec, we wpisie na Facebooku za śmierć dziecka obwinił lekarzy i zasugerował, że miejscem ich pobytu powinno być więzienie. Dlaczego jego antynaukowa postawa ma rzesze zwolenników? Co daje ludziom wiara w pseudoteorie?

Pieczarki uprawia się w ciemnościach, w oborniku, a gdy urosną – obcina im kapelusze. W wielu firmach dobrze się ma styl zarządzania wzorowany na uprawie pieczarek. Nazywa się on mushroom management i potrafi zabić motywację w nawet najbardziej odpornym pracowniku. Brzmi znajomo?

W kontrze do kultury przesytu budują własną kulturę - umiarkowania. Chcą konsumować, lecz na swoich zasadach. Żyć świadomie, ale bez większych wyrzeczeń. Czy lohasi zmienią świat?

Sięgnięcie po te potrawy jest jak rosyjska ruletka. Można stracić życie. Ale chętnych na śmiertelnie niebezpieczną rybę fugu, żywą ośmiornicę, meduzę giganta czy ser z robalami nie brakuje.

Biznes nie może obejść się bez badań. Jednak badania obejmujące wyłącznie deklaracje konsumentów nie mają racji bytu. Nie od dziś wiadomo, że ludzie mówią jedno, by za chwilę zrobić coś diametralnie innego. I tutaj wkracza psychologia.