Kupują wiedenki - do zmiatania kurzu z mebli, kartacze - do brody. Ale chcą też historii. I Ryszard Baryliński, szczotkarz z ulicy Poznańskiej, opowiada im, jak powstaje szczotka dla niemowląt z koziej brody.

Czy powietrze może być materiałem budowlanym, jak beton czy cegła? Jak będzie wyglądał zawód architekta za 40 lat? I dlaczego w architekturze najciekawsze są niuanse? O tym rozmawiamy z Maciejem Siudą, architektem, kierownikiem kierunku architektura w School of Form Uniwersytetu SWPS.

– Od dziecka otaczała mnie architektura, która z punktu widzenia Warszawy czy Krakowa może wydawać się brutalna. Dla mnie jednak obiekty dawnych kopalni i hut, gdzie królują zardzewiała blacha i surowy beton, stanowią swojski krajobraz. Ich burzenie nie jest najlepszym rozwiązaniem.

Kiedy Jerzy Płonka zdobywa górę, nie widzi panoramy, tylko wielką ciemną plamę. Po co się więc wspina? Dla towarzystwa. Bez słów „Jurek, uważaj, odejdź od krawędzi”, mógłby zapomnieć o Koronie Europy.

Najpierw założyły zgrzebne, szare habity, a potem powołały swój zakon. Samozwańcze siostry Kate i Darcy mówią: „Wreszcie jesteśmy u siebie”. I popalają marihuanę.

Na misia, na łyżeczkę, na marzyciela, leniwca... W ofercie warszawskiego salonu przytulania jest 15 sposobów doświadczenia bliskości drugiej osoby. Bez dwuznaczności.

Kto by się zajmował remontem, gdy na świecie jest tyle ciekawych miejsc do odwiedzenia. Małgorzata Wojtaczka zostawiła budowę domu, wzięła kredyt… i ruszyła na biegun południowy. Zdobyła go samotnie, jako pierwsza Polka, po 69 dniach wędrówki.

Choć mieszkał w mieście, przez rok nie kupował jedzenia. Jak zakończył się eksperyment Igora Bokuna z żywieniową samowystarczalnością?

Są pyszne, tanie i zdrowe. Gdybyśmy jednak wiedzieli, co w sobie kryją, pewnie „banan” znikłby nam z twarzy

– Trzeba się jej cierpliwie i długo uczyć. Delikatna jak babka piaskowa, łatwo się kruszy i łamie. Za to jest szlachetna, jak żaden inny materiał – o miłości do porcelany mówią Antonina Kiliś i Agata Klimkowska, absolwentki School of Form Uniwersytetu SWPS. Zaglądamy do Fenek Studio – ich autorskiej pracowni, w której powstają niecodzienne przedmioty codziennego użytku.

Nie biegam po lesie w zgrzebnej koszuli i kapciach z łyka – mówi Ratomir Wilkowski, żerca Rodzimego Kościoła Polskiego. Tu nadal panują Świętowit, Perun, Swaróg i inni bogowie ze słowiańskiego panteonu.

Życie ich uwiera, więc chcą spróbować czegoś nowego. Przybywają z najdalszych zakątków Rosji i każdego dnia, małymi krokami, budują swoją utopię w syberyjskiej wsi Okuniewo. Bo kto powiedział, że rzeczywistość jest tylko jedna?

Na 67. równoleżniku, 160 kilometrów za kręgiem polarnym, pośrodku wiecznej zmarzliny, jest miasto, które wywołuje skrajne emocje. Workuta – albo się ją kocha, albo nienawidzi.

W innych częściach Syberii mają gaz, ropę, złoto i diamenty, a my mamy iwan czaj. Kto jest bogatszy, my czy oni? – pytają mieszkańcy zachodniosyberyjskiej wsi Okuniewo. Dlaczego sfermentowane liście wierzbówki kiprzycy są cenniejsze od złota

Kazimierz Ludwiński wraz ze swoimi dziećmi, 6-letnią Nel i 7-miesięcznym Noem, wyruszył w podróż dookoła świata na katamaranie „Wyspa Szczęśliwych Dzieci”. Na ląd zeszli dopiero po 9 latach. Chętnie by go znowu opuścili.

Kiedy rodzi się dziecko, ludzie chuchają na nie i dmuchają w domu. A oni postanowili odlecieć jak bociany. A raczej odjechać – objuczonymi rowerami z przyczepką i dwójką dzieci: 3,5-letnim Kajtkiem i 6-miesięczną Rutą.

Mija 26 lat, od kiedy Siergiej Anatoljewicz Torop przeżył objawienie w trolejbusie i obwieścił, że jest wcieleniem Chrystusa. Razem z wyznawcami zamieszkał w syberyjskiej tajdze. Czemu bezwarunkowo wierzą w swojego mesjasza?

Za górami, za lasami… w Beskidzie Makowskim, w ekowiosce Bhrugu Aranya, stworzyli miejsce, w którym zawsze chcieli żyć: blisko drugiego człowieka i w harmonii z naturą.

Najbardziej skuteczna terapia? Najbardziej szalony pomysł! By pokazać sobie, że można… Tak zaczęła się rowerowa podróż Doroty Chojnowskiej przez Iran.

Joanna Posoch zamieniła miasto na wieś Nowe Kawkowo, dobrze prosperującą firmę na plantację lawendy. Dziś mówi, że bycie wieśniakiem do powód do dumy.